‘Hé, zal ik wolken op mijn muur schilderen?’ vroeg ik aan een paar vriendinnen. Het werd al betiteld als een ‘Anne-project’ (in de betekenis van: wie zou dit anders doen), maar toch heb ik tegen de (mijn) verwachtingen in binnen twee dagen een redelijk overtuigende wolkenparty op mijn muur geflatst met acrylverf van de Action. Overal in het huis zit wel een blauwe vlek (sorry huisgenoten), zo ook op mijn muur die wit moest blijven en de onderkant van mijn slippers.

Het was een project dat nogal buiten mijn comfortzone lag. Ik werk graag op A5, maximaal A4 papier. En nu stond ik opeens met een trap te hannesen voor een muur van, eh, hoe groot is mijn muur eigenlijk? Nou ja, een stuk groter dus. Ik werd gedwongen van een afstand te kijken om een idee te krijgen van wat ik aan het doen was. Ik kon ook niet echt halverwege stoppen, want anders had ik een paar ondefinieerbare blauwe en witte vlekken op mijn muur.

Uiteindelijk ben ik heel erg blij met mijn muur. Niet alleen omdat het het bekijken waard is, maar ook omdat weer een klein beetje mijn grenzen heb verlegd. En dat is fijn.

Vandaag is een grijze dag, maar gelukkig heb ik op tijd het ideale buiten naar binnen gehaald.