Begin 2021 maakte ik deze illustratie bij het gedicht van Tessa van Rooijen voor de bloemlezing van Onbederf’lijk Vers. Een hele toffe opdracht, omdat een gedicht op een bepaalde manier meer interpretatie vraagt dan proza. Als illustrator kon ik mijn eigen idee vormgeven en hoewel ik even moest wennen, ben ik tevreden met het resultaat. De poëzie geeft vorm aan de illustratie en de illustratie aan de poëzie. Voor de biologen onder ons, dat is symbiose toch?
